O książce: 2022 / „Swoją drogą mam klaustrofobię” – szepnęłam cicho „To jeszcze nie wystarczyło”. Dasha, oddychaj głębiej” – Dima zaczął się oburzać „Nie mogę już oddychać” – odpowiedziałem również z oburzeniem. Nauczyciele nadal pili herbatę i miło rozmawiali. Dima również przestąpił z nogi na nogę. Poczuł się jeszcze bardziej niekomfortowo niż ja. Wysokość szafy była prawie o głowę niższa niż sam facet, nawiasem mówiąc, tutaj też było bardzo zakurzone. Biorąc kolejny oddech, zamarłem. Dima nagle zakrył mi usta dłonią i dwoma palcami przycisnął mój nos. – Nie teraz, Daria – szepnął ze strachem..